بیانیه شورای جهادی،حرکت های جهادی و بسیج سازندگی شهرستان دره شهر در خصوص احیای جهاد سازندگی
بسمه تعالی
حضرت آیت الله رئیسی (دامة توفیقاته)
سلام علیکم
اللهم صلی علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم و با تقدیم احترام؛از آن‌جا که روی کار آمدن دولت مردمی سیزدهم، نویدبخش بازگشت شعارهای اصیل انقلاب اسلامی ۵۷، به متن و بطن حُکم‌رانی مسئولین و سلوکِ کارگزاران بوده و به شهادت بیش از چهار دهه استقرار، استمرار و اقتدارِ نظام شکوهمند اسلامی، مهم‌ترین شاخصه‌ی این افتخار، تکیه به توان *مردم* است، با قطعیت می‌توان گفت که خلقِ صحنه‌های بی‌بدیل هم‌راهی و هم‌دلی «اُمّت»، در کنار «امامتِ»جامعه، خروجی الگویی است که تحقق «تمدن نوین اسلامی» را در ذهن و اندیشه‌ی همه‌ی عدالت‌خواهان و حق‌جویان عالم دست‌یافتنی کرده است.
بی‌شک یکی از مصادیق بارز این ادّعا، ظهور و بروز انگیزه و توان‌مندی‌های جوانان مومن و متعهد در تشکیلاتی مقدس به‌نام *«جهادسازندگی»* در اوایل انقلاب است که این‌روزها مجدداً در محافل گوناگون سخن از احیا و بازیابی آن مجموعه به میان آمده است.
اما آن‌چه باعث تقریر این سطور گردیده، اولاً تقدیر از نیّت و اراده‌ی اجرای این «اَبَر پروژه‌ی افزایش مشارکت اجتماعی» و ثانیاً مطالبه و توجه‌دادن تصمیم‌گیران و تصمیم‌سازان به شیوه و طریقه‌ی عملیاتی کردن این کار مهم است.
همان‌گونه که مستحضرید، نهاد «بسیج‌سازندگی» با رهبر معظم انقلاب امام خامنه ای عزیز با پشتوانه‌ی ظرفیت‌های مردمی تشکیل شد و امروز با بیش از ۴۶ هزار گروه جهادی و مردمی، پرچم‌دارِ حضورِ موثر در میدان‌داری جوانان برای رسیدن به اهداف گام دوم انقلاب است؛ که البته شائبه‌ی احیاء جهادسازندگی در بستر دولت و تبدیل آن نهادِ پویا به سازمانی مانند سایر دستگاه‌های عریض و طویلِ بدون خروجی و خاصیت، که با تصدی‌گری و دخالت نابجا، مسبب فرصت‌سوزی‌های فراوانی در عرصه‌ی افزایش سرمایه‌های اجتماعی و حفظ مردم در صحنه بوده، نگرانی‌هایی را به‌وجود آورده است که به صورت خلاصه به بخشی از آن اشاره می‌شود؛
اول: احیاء جهادسازندگی و تقویت «اقتصاد روستا»، بیش از آن‌که نیاز به ساختار و سازمان داشته باشد، معطل باورمندی و تقیّد مسئولین به روحیه جهادی و انقلابی است. لذا سازمانی شدن جهاد سازندگی، چیزی شبیه دخالت دولت در ادوار مختلف در ساماندهی و برنامه‌ریزی برای سمن‌ها است که آن سرمایه‌های بالفعل را با ایجاد وابستگی به اعتبارات و حمایت‌ها، منفعل و ناکارآمد نموده است. بنابراین به حفظ و توسعه‌ی *«حلقات میانی نقش‌آفرین مردمی»* می‌بایست عمیق و دقیق اندیشید و آن‌چه هم‌اکنون در قالب گروه‌های جهادی مستعد، موجود و پا به رکاب است را با اعتماد در واگذاری ماموریت به همراه اختیارات و اعتبارات، حمایت و هدایت کرد.
دوم: شرایط روستا و مناطق محروم، بر خلاف سال‌های نخست انقلاب تغییر کرده است. امروز برای هر موضوعی در روستا و حاشیه‌های شهر، *متصدی* وجود دارد، اما *متولی* نه! آب، برق، گاز، تلفن، جاده و سایر نیازهای روستا، منوط است به وجود قوه‌ای محرّک از جنس مردم که با پای کار آوردن اهالی روستا، *عزم* آنان را برای ایجاد آبادانی و نشاط *جزم* کند و این انرژی نهفته در گروه‌های مردمی و جهادی، با اندکی عنایت و حمایت از سوی دولت، موجود و در دسترس است. اگر دستگاه‌های متصدی امور، به مدد ابلاغ و مطالبه‌ی بالادست، خود را پاسخ‌گوی این گروه‌هایِ با پشتوانه‌ی مردمی بدانند، خلا بین حاکمیت و مردم به دُرستی پر خواهد شد.
سوم: حرکت‌های جهادی، علاوه بر تاثیرات شگرف عمومی و اجتماعی، عرصه‌ی خودسازی و جهاد نسل جوانی است که از حضور در دانشگاهی مثل دفاع مقدس محروم مانده و با مشق عشق در اردوهای جهادی، فارغ‌التحصیل و برای *فتح خرمشهرهای جدید* آماده شده‌اند. حال با فرض ایجاد جهادسازندگی به شکل یک مجموعه‌ی سازمانی، این سرمایه‌ها معطل و منزوی می‌شوند و با گذشت زمان و تغییرات مرسوم دولت‌ها و اِعمال سلایق و نظرات شخصی و گروهی، امکان تبدیل «گروه‌های جهادی» به خاطرات مقدسی چون «جهاد سازندگی» وجود دارد!
در پایان امید می‌رود با درایت و دل‌سوزی کلیه‌ی خادمان مردم ایران اسلامی، بهترین تصمیم و تدبیر معمول شود
ان‌شاءالله
شورای جهادی، حرکت های جهادی و بسیج سازندگی ناحیه دره شهر استان ایلام